بررسی واکنش ژنوتیپ¬های کلزا به تنش خشکی از طریق کشت کالوس

به­منظور بررسی واکنش ژنوتیپ­های کلزا به تنش خشکی در شرایط کشت بافت، آزمایشی با 16 ژنوتیپ از این گیاه در 5 سطح خشکی (صفر، 10، 20، 30 و 40 درصد پلی اتیلن گلیکول در محیط کشت ms که به­ترتیب معادل شاهد، 15/0-، 49/0-، 03/1- و 76/1- مگاپاسکال می­باشند) به­صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. کالوس­های حاصل از کشت ریزنمونه­های هیپوکوتیل در محیط القاء کالوس (محیط ms حاوی 5/0 میلی­گرم در لیترnaa، 5/0 میلی­گرم در لیتر 2,4-d و 5/0 میلی­گرم در لیتر bap) تحت تاثیر سطوح مختلف خشکی قرار داده شدند. ارزیابی تحمل به خشکی ژنوتیپ­ها از طریق سنجش معیارهای سرعت رشد نسبی کالوس (rgr)، سرعت رشد کالوس (cgr)، محتوای آب نسبی کالوس (rwc)، شاخص تحمل کالوس (intol) و محتوای پرولین کالوس (pc) انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده­ها نشان داد که از نظر کلیه صفات مورد مطالعه در بین ژنوتیپ­ها اختلاف معنی­داری وجود دارد. نتایج مقایسه میانگین­ها نشان داد ژنوتیپ شماره 7 (dante) به لحاظ دارا بودن محتوای آب نسبی، سرعت رشد، سرعت رشد نسبی و شاخص تحمل کالوس بالا در شرایط پتانسیل اسمزی نسبت به سایر ژنوتیپ­ها از ظرفیت ژنتیکی بالاتری از نظر واکنش به تنش خشکی در شرایط آزمایشگاهی برخوردار است، لذا به­عنوان ژنوتیپ احتمالی دارای کالوس متحمل به خشکی در شرایط این ویترو معرفی می­گردد.